كليدواژه :
علم انساني اسلامي , نظريه افعال گفتاري , جان آستين , حداكثري , زبان علم ديني
چكيده فارسي :
چكيده
عصر حاضر در عرصه خردورزي فلسفي، به خصوص بعد از چرخش زبان شناختي، « عصر زبان» نام گرفته است، از سوي ديگر لزوم اتخاذ مباني فلسفه زباني براي علم ديني و علوم انساني اسلامي بر كسي پوشيده نيست. شناختاري دانستن گزاره هاي اخباري دين براي قائل شدن به علم ديني از سوي اكثر متفكرين اسلامي، پذيرفته شده است، اما عطف توجه نگارنده به اين مسأله است كه با استفاده از ظرفيت نظريه افعال گفتاري مي توان در قلمرو علم ديني توسعه¬اي ايجاد كرد و زمينه برداشت حداكثري از قرآن و منابع اسلامي را فراهم كرد.
در اين اثر با استفاده از نظريه افعال گفتاري در فلسفه تحليلي زبان كه رهيافت جان لنگشاو آستين مي¬باشد، تحليلي نويني از زبانِ علم انساني اسلامي و شناختاري بودن گزاره هاي انشايي در اين علم ارائه شده است؛ كه به زعم نويسنده تا كنون در تحقيق مشابهي ديده نشده است. در واقع فرضيه اين مقاله اين است كه قلمرو گزاره هاي علم انساني اسلامي و به عبارت ديگر زبان علم ديني بسيار فراتر از گزاره هاي اخباري است و به عبارت ديگر روش برداشت حداكثري از قرآن و منابع اسلامي با كاربست نظريه افعال گفتاري هموار خواهد شد.
كليدواژگان: علم انساني اسلامي، نظريه افعال گفتاري، جان آستين، حداكثري، زبان علم ديني
چكيده لاتين :
Abstract
The present era of philosophical reasoning, especially after the linguistic spin, is called the age of language. On the other hand, the need to adopt the foundations of linguistic philosophy for religious science and Islamic humanities is as clear as sun. Almost all Muslim intellectuals are of the view that to have religious science [knowledge], one should primarily believe in cognitive nature of the constative propositions of religion. But the author holds that the theory of ‘speech acts’ have the capacity to expand the realm of religious knowledge and to create the background for maximum usage of the Quran and other Islamic sources. In this work, using the theory of ‘speech acts’ in the analytical philosophy of language, which is John Austin’s approach, a new analysis of the language of religious science and the cognitive nature of the performative propositions in this science has been presented, which, according to the author, has not so far been studied in a similar way. In fact, the hypothesis of this article is that the domain of the propositions of religious science, in other words, the language of religious science is far beyond the predicate statements. Thus, the application of the theory of ‘speech acts’ will pave the ground for maximum usage of the Quran and other Islamic sources.
Keywords: Religious science, the theory of spoken acts, John Austin, Maximum
