مباني هستي شناختي علوم انساني در قرآن كريم

چكيده مقاله حاضر، با عنوان مباني هستي شناختي علوم انساني در قرآن كريم به بررسي اين دو مكتب در شناخت مباني هستي و علوم انساني و سازگاري با قرآن كريم مي پردازد. با توجه به موضوع هستي و دانش هستي شناختي، مي توان گفت كه شناخت هستي در سلسله علوم و مبدأ همه شناخت هاست. به عبارتي، جهان هستي قابل شناسايي است و انسان توانايي اين شناخت را دارد. لذا قرآن كريم، جهان هستي را عرصه تفكر انساني مي داند و او را به انديشه و شناخت هستي فرا مي خواند. اصطلاح علوم انساني، از ديرباز همانند علوم طبيعي بحث برانگيز بوده است به طوري كه علوم انساني بر خلاف ساير علوم در رشته هايي كه به صورت تجربي يا از طريق مشاهده و آزمايش حاصل مي آيد، نمي باشد. براي دستيابي و يا معرفت يك علم، تنها توجه به روش كسب آن كافي نمي باشد بلكه نگريستن و ملاحظه در هدف، موضوع و مسائل آن به ترتيب مي تواند از اهميت بسيار بالايي برخوردار باشد. از طرفي، مي توان علوم انساني را علومي دانست كه در پي شناخت و مطالعه انسان و جوامع انساني و به طبع آن، تأثيرگذاري بر انسان و يا جامعه انساني هستند. همانطور كه جايگاه هستي در قرآن، شوق وصف ناپذيري را در رسيدن به عالم بالاتر و برتر و بهره مندي از وجود عالي تر و همچنين وسيعتر از وجود مادي ايجاد مي كند، اين علوم هم بايستي با برنامه ريزي دقيق و كارآمد در پي شناخت و مطالعه انسان و جوامع انساني به سمت و سوي تكامل روحي و معنوي او رهنمون شود. واژگان كليدي: قرآن كريم، هستي شناختي، علوم انساني