تحليل چندسطحي عوامل سطح دانش آموز و كلاس درس بر پيشرفت تحصيلي علوم دانش آموزان چهارم ابتدايي بر اساس داده هاي مطالعه تيمز

هدف مطالعه حاضر بررسی روابط بین پیشرفت تحصیلی علوم ومتغیرهای سطح دانشآموز و معلم و بررسی درصد واریانس هر یك ازسطوح در تبیین واریانس پیشرفت تحصیلی علوم دانش آموزان است.بدین منظور داده های پایه چهارم مطالعه تیمز ایران مورد استفادهقرار گرفت. در تحلیل از نمونه ایرانی شامل 5760 دانش آموز از 245مدرسه استفاده شد. متغیرهای مورد استفاده در این تحلیل از دوسطح انتخاب شده اند: سطح دانش آموز (خودكارآمدی علوم، دوستداشتن علوم و درگیری تحصیلی سطح معلم (تأكید مدرسه برموفقیت از دیدگاه معلم و تأكید بر جستجو) . از مدل خطی سلسلهمراتبی دو سطحی (HLM) برای كشف روابط بین پیشرفت تحصیلی علوم و پیش بینی كننده های تحلیل استفاده شد. نتایجتحلیل نشان داد كه در سطح دانش آموز متغیرهوای خودكارآمدی ودوست داشتن یادگیری علوم رابطه معنی داری با پیشرفت تحصیلیعلوم دارند (p<0/01) اما رابطه درگیری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی علوم معنیدار نبود. در سطح كلاس نیز رابطه تأكید مدرسهبر موفقیت از دیدگاه معلم با پیشرفت تحصیلی علوم معنی دار بود (p<0/01) ولی رابطه تأكید بر جستجو با پیشرفت تحصیلی علوم معنی دار نبود.