بررسي اثر الگوهاي مختلف ديداري بر عملكرد سيستم BCI مبتني بر SSVEP و انتخاب الگوي بهينه جهت كنترل بازوي رباتيك

واسط مغز رايانه (BCI) فن آوري نويني است كه مسير ارتباطي جديدي جهت تعامل مغز با محيط ايجاد مي كند و به بازيابي عملكرد افراد دچار اختلال عصبي- عضلاني كمك مي كند. سيستم BCI با پردازش سيگنال مغزي به خواسته فرد پي برده و دستور كنترلي لازم را صادر مي كند. اخيرا در بين سيستم هاي BCI، سيستم مبتني بر پتانسيل برانگيخته بينايي حالت دائمي (SSVEP)، به دليل مزايايي همچون نرخ انتقال اطلاعات بالا، تعداد الكترود كم و زمان آموزش كوتاه بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. به طور كلي SSVEP پاسخ پيوسته قشر بينايي مغز به تحريك متناوب ديداري است. بخش تحريك SSVEP، يك تابلو شامل چند LED است كه هر يك با فركانس خاصي چشمك مي زنند و متناظر با فرمان خاصي هستند و كاربر با خيره شدن به هر يك از آنها، فرمان مطلوب خود را صادر مي كند. در اين مقاله با اعمال تحريك هاي ديداري مختلف و ثبت سيگنال EEG و به كمك روش تحليل همبستگي كانوني (CCA)، عملكرد سيستم BCI براي الگوهاي مختلف تحريك ارزيابي و الگوي بهينه تحريك جهت كنترل يك بازوي رباتيك مشخص مي گردد. پياده سازي عملي سيستم در حالت بهينه دقت 87% و اجراي حدود 20 فرمان در دقيقه را نشان مي دهد.