نقش زبان، انديشه ، فرهنگ و دين

زبان، انعكاسي از واقعيت و چون آيينه فرهنگ است. لذا فرمول بندي هاي ساپير-ورف در اين منظر از اين جهت حائز اهميت است كه به روابط ميان زبان و فرهنگ توجه كرده است. از طرفي زبان به عنوان يكي از ابزارها و روش هاي فرهنگي است كه انسان به مثابه آن با ساير افراد جامعه ارتباط برقرار مي كند لذا اين ابزار فرهنگي همچون ساير جنبه هاي فرهنگ، بنا مقتضيات و نياز جامعه پديد آمده و منطبق بر آن مي شود و همراه با تغييرات ديگر، تغيير مي كند. در نتيجه زبان بر فرهنگ تأثير مي گذارد و نيز از فرهنگ تأثير مي پذيرد. ازسويي ديگر دين و فرهنگ نيز در هم تنيده اند بطوري كه فرهنگ با آمدن دين اصلاح مي شود و با آمدن دين، فرهنگ رنگ و بوي ديني پيدا مي كند.