پروتئين 53p و نقش آن در سيگنالينگ آپاپتوز و سرطان

پروتئين p53، يكي از شناخته شده ترين سركوبگرهاي تومور كه تاكنون تعيين هويت شده ميباشد و اولين بار در سال ۱۹۷۹ توصيف شد. ژن پروتئين p53 انساني (Tp53)، پروتئيني به نام AA393 را كد مي كند كه ميتوان آن را به سه دومين عملكردي متمايز تقسيم كرد: يك دومين transactivation انتهاي آمينوي اسيدي، يك دومين اتصالي به DNA مركزي و يك دومين اوليگومريزاسيون انتهاي قليايي؛ هريك از اين دومينها نقش مهمي را در تنظيم عملكرد p53 ايفا مي كنند. اكثر سرطان هاي انساني به واسطهي غيرفعال شدن مسير p53 ، اتفاق ميافتد؛ نوع موتانت اين پروتئين نه تنها بعنوان يك سركوبگر تومور نمي تواند فعاليت كند، بلكه ميتواند اثراتي كه منجر به آغاز شدن روند بيماري سرطان مي شود، هم داشته باشد. مهمترين نقش اين پروتئين، پاسخ به استرس سلولي و مشاركت در سيگنالينگ آپاپتوز ميباشد. چندين ژن هدف p53 شامل پروتئين پيش آپاپتوز BAX و ليگاند Fas/CD95، ميتوانند آپاپتوز را آغاز كنند(شك۲). با اين وجود، مرگ سلولي زماني اتفاق ميافتد كه چندين مورد از اين ژنها به ترتيب و هماهنگ با يكديگر فعال شوند؛ اين امر نشان ميدهد ژنهاي مورد هدف آپاپتوزي p53 براي فعالسازي مسيرهاي آپاپتوزي بمنظور القاي مرگ سلولي برنامه ريزي شده، مورد نياز هستند. اين ژنها را ميتوان به دو دسته تقسيم كرد: گروه اول پروتئينهايي را كد ميكنند كه از طريق سيگنالينگ با واسطهي رسپتور عمل ميكنند و گروه دوم انواعي را كد ميكنند كه پروتئينهاي افكتوري آپاپتوز را تنظيم خواهند كرد. در اين مقاله قصد بر اين است كه مجموعهاي از بررسيهاي جديد كه در مورد اين پروتئين صورت پذيرفته است و بخصوص در مورد نقش آن در سيگنالينگ و فرآيند آپاپتوز، مورد ارزيابي قرار گيرد. اين بررسي ميتواند ديدگاه كلي و جديدتري در ارتباط با اين پروتئين سركوبگر تومور در اختيار قرار دهد.