جاسازي گراف در فضاي برداري با استفاده از رويكرد تفكيك چندگانه

جاسازي گراف در فضاي برداري با بهره‏گيري هم‏زمان از جامعيت گراف‏ها در نمايش الگو و برتري محاسباتي بردارهاي ويژگي، يك راه‏حل آسان براي مسائل يادگيري ماشين ارائه مي‏كند. كاهش اطلاعات ازدست‏رفته در طي تبديل گراف با قدرت نمايشي بالا به برداري با نمايش محدودتر، نقطة مقابل كاهش هزينة محاسباتي اين رويه براي استخراج ويژگي است. هدف از اين مقاله ارائة چارچوبي سلسله‏مراتبي براي رسيدگي هم‏زمان به اين مسائل است. تبديل موجك در حوزة پردازش تصوير، ايدة تجزية گراف به چندين گراف مستقل را به‏منظور پردازش بهتر اجزاي آن تداعي مي‏كند. براين‏اساس چارچوبي تعريف مي‏گردد كه به جاسازي يك سطح انتزاعي از گراف و سطوح جزئيات متعاقب آن مي‏پردازد. اين امر منجر به تكميل ويژگي‏هاي ازدست‏رفتة گراف در فرايند جاسازي مي‏شود. درنهايت ارزيابي‏هاي آزمايشي، مزيت‏هاي اين رويكرد جديد را از نظر دقت و زمان در زمينة مسائل رده‏بندي در مقايسه با روش پاية انتخاب‏شده نشان مي‏دهد.