ديدماني قياسي بر نگرش‌هاي كلان غربي و اسلامي در حوزه رابطه انسان و محيط زيست به منظور بهره‌گيري در تدوين الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت

اكنون، به ويژه با نگاهي آينده­پژوهانه، اهميت بيش‌ازپيش حفاظت و حمايت از محيط زيست بر كسي پوشيده نيست. بنابراين الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت كه داعيه­دار تدوين الگويي اسلامي براي پيشرفت كشور است، نمي­تواند بي­ توجه به نگرش­ها و رهنمودهاي اسلامي در ارتباط با محيط زيست و در اين چارچوب رابطه الگوي انسان و محيط زيست از ديدگاه شرع باشد. اما مسئله اين است كه با توجه به اهميت آن به اندازه كافي در پيش­نويس­هاي الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت كه تاكنون تدوين و انتشار يافته، نمود نيافته است. لذا اين پژوهش با روشي توصيفي-تحليلي و به لحاظ هدف كاربردي مبتني بر تحليل محتواي اسنادي و مصاحبه با خبرگان به منظور پاسخ به سؤال: «نگرش كلان اسلامي در مقايسه با نگرش­هاي غربي در حوزه رابطه انسان و محيط زيست، قابل استفاده در الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت چيست؟»، به تحقيق پرداخت. بر اساس يافته­هاي تحقيق كه بر بستري از نگاه آسيب­شناسانه به پيش­نويس­هاي الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت و مقايسه مابين نگرش­هاي كلان غربي و اسلامي در حوزه رابطه انسان و محيط زيست انجام پذيرفت؛ با توجه به موارد برشمرده، تأكيد بر قابليت نگرش­هاي كلان اسلام در هماهنگي رابطه انسان و محيط زيست و در نتيجه تعادل مابين چهار عنصر حفاظت، حمايت، پايداري و مهرورزي به محيط زيست گرديد. در انتها نيز بر اساس يافته­هاي تحقيق، پيشنهادات معين و راهكارهاي مشخصي براي تدوين نهايي الگوي پايه پيشرفت ارائه شد.