جايگاه بهره‌گيري و صيانت از منابع طبيعي درالگوي اسلامي-ايراني پيشرفت (مباني نظري و راهبردها)

امروزه ديدگاه­هاي متفاوتي براي بهره­گيري از منابع طبيعي در جهت توسعه و پيشرفت وجود دارد. در بسياري از اين ديدگاه­ها به جهت حاكم­بودن تفكر مادي، فشار بسياري به منابع طبيعي وارد مي­شود و مسائل زيست­محيطي فراواني فراهم مي­آورد. در حاليكه در الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت، مي­بايست به جهت حاكم بودن تفكر معنوي اسلام رويكردهاي بهره­برداري وصيانت از منابع طبيعي به ويژه منابع زيستي متفاوت­تر از ديگران باشد و بايد به دنبال راهبردهايي بود تا روابط انسان با طبيعت را متعادل و متعالي نمايد. درحقيقت در بهره­برداري وحفاظت از منابع طبيعي اخلاق بايد به گونه­اي فعال وپويا باشد كه نوع رفتار انسان با طبيعت و سازگاركردن آن را در هر شرايط زماني ومكاني فراهم آورد. همچنين همة تلاش­هايي كه براي محافظت و بهره­برداري از منابع طبيعي انجام مي­گيرد، بايد چنان باشد كه از لحاظ معرفت­شناسي و جهان­بيني به جاي مادي­گرا وعمل­گرا بودن، زيست­بوم­گرا و استوار بر باورها و ارزش­هاي ديني واخلاقي باشد، تا ضمن بهره­برداري بهينه از منابع طبيعي در جهت توسعه وپيشرفت امكان حفاظت و نگهداري بهينه آنان نيز فراهم آيد. تلاش براي بهره برداري پايدار منابع طبيعي، طراحي و اجراي برنامة آمايش سرزمين در تمام سطوح، مشاركت­دادن مردم براي حفاظت از منابع زيستي، تهيه و اجراي طرح­هاي آبخيزداري، بازيافت اصولي و علمي مواد و راهبرد برون­رفت از خام­فروشي از جمله راهبردهايي است كه اين امكان را فراهم مي­آورد.