تبيين، هم‌افزايي و گسترش ظرفيت بالاي منابع طبيعي براي تحقق افق و در جهت آرمان

منابع طبيعي و محيط زيست يكي از بنيان ها و پيشران هاي راهبردي در طراحي الگوي اسلامي - ايراني پيشرفت است. منابع‌طبيعي براي همه نسل ها در تمام عصرها خلق شده لذا حفظ اين منابع براي نسل هاي آينده بايد هدفي بزرگ و استراتژيك قلمداد شود. از آنجايي‌كه بيش از 80 درصد از عرصه كشور تحت پوشش اراضي ملي و دولتي (منابع‌طبيعي) مي‌باشد بنابراين حفظ، اصلاح، احياء، توسعه و بهره‌برداري اصولي از اين منابع، مستلزم تغيير نگرش‌ها، تحقق مديريت جامع و هماهنگ و همچنين توجه به اصول و مباني رويكردهاي جديد نظير «مشاركت كليه دست‌اندركاران» و «توسعه پايدار» مي باشد. در اين مقاله با بررسي بعضي چالش‌ها و مشكلات موجود و بيان دلايل تخريب سرزمين و منابع به تجربيات موفق در اين موضوع پرداخته شده و در جمع بندي به ضرورت تدوين الگوي پيشرفت با توجه جدي به جايگاه انكار ناپذير منابع طبيعي به عنوان بستر همه فعاليت ها به اتكا گزاره هايي همچون لزوم تعيين تكليف مالكيت اراضي ، توجه به ارزش هاي محيط زيستي و خدمات غيرتجاري (غيربازاري) اكوسيستم هاي طبيعي، اطلاع رساني و حساس سازي و اشاعه اخلاق و فرهنگ منابع طبيعي و زيست محيطي، لزوم سازگاري اهداف و همه برنامه هاي توسعه با حفظ منابع پايه، شناخت و حفظ تنوع زيستي، حفاظت، احياء، توسعه و بهره برداري پايدار از منابع طبيعي، لزوم تحقق برنامه ريزي مشاركتي با حضور فعال و مؤثر بهره برداران از منابع طبيعي در كليه فرايندهاي شناخت، برنامه ريزي، طراحي، اجراء، پايش و ارزيابي و نگهداري پروژه هاي منابع طبيعي و كشاورزي، لزوم مشاركت فعال سازمان هاي مردم نهاد و مؤسسات خيريه و ساير شركاي توسعه (بخصوص بخش خصوصي) در فرايند حفظ، اصلاح، احياء، توسعه و بهره برداري اصولي از منابع طبيعي، استفاده از آموزه هاي ديني بخصوص ظرفيت وقف در احياء و توسعه منابع طبيعي و ...پرداخته شده است.