گردشگري زيارتي و نقش آن در تضمين اشتغال و درآمد خانوار روستايي(مطالعه موردي، روستاي امامزاده اسحاق)

گردشگري زيارتي، از قديمي‌ترين اشكال در گذشته و از جمله پر رونق‌ترين گردشگري‌ها در زمان حاضر است. درواقع در مقوله گردشگري فرهنگي بايد به گردشگري زيارتي و گردشگري مذهبي اشاره نمود كه در نوع اول، گردشگر فقط با انگيزه زيارت اماكن مورداحترام و اعتقاد خويش به سفر نموده ولي در نوع دوم علاوه بر زيارت اماكن مقدسه به سياحت و تفريح نيز مي‌پردازد. به اين خاطر در اين پژوهش گردشگري زيارتي در مفهوم گردشگري مذهبي بيان مي شود. چرا كه در منطقه مورد مطالعه علاوه بر وجود مقبره امامزاده اسحاق، وجود طبيعتي بكر و زيبا در جذب گردشگران مؤثر است. توسعه گردشگري مذهبي در كشورهاي صنعتي، موجب تنوع درآمدها و كاهش ناهماهنگي در اقتصاد مي‌گردد؛ و در كشورهاي درحال‌توسعه، بخصوص كشورهاي داراي اماكن زيارتي فرصتي براي صادرات، توليد ارز و ايجاد اشتغال به شمار مي‌آيد. به اين جهت تحقيق حاضر به دنبال آن است نقش گردشگري زيارتي را در تضمين اشتغال و درآمد خانوار روستايي در روستاي امام­زاده اسحاق بررسي نمايد. با توجه به هدف پژوهش، روش تحقيق تركيبي از روش‌هاي كمي و كيفي و نحوه جمع‌آوري داده‌ها به‌صورت اسنادي، ميداني است. جامعه آماري شامل كل خانوار ساكن در روستاي امام­زاده اسحاق مي‌باشد. ابزار گردآوري اطلاعات تركيبي از پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده است. ميزان روايي پرسشنامه با آلفاي 885% مورد ارزيابي قرار گرفت. و براي سنجش پايايي از نظر كارشناسان و اساتيد خبره استفاده شد. سرانجام داده‌هاي گردآوري‌شده پس از تجزيه ‌و تحليل و كدگذاري ويژه در محيط نرم‌افزار spss تحليل و از آزمون مقايسه ميانگين‌ها (آزمون t تك نمونه­ اي­) استفاده شد.