طرح نوي شعر سنايي

ابوالمجد مجدود سنايي غزنوي شاعر بلند مرتبه ، عارف فصيح زبان فارسي در سده ي ششم هجري است .تاثٌرات لفظي و معنوي سنايي از قرآن وحديث به اندازه اي زياد است كه به راستي نشان دادن موارد آنها، تنها ،خود كتابي كلان خواهد بود .سنايي از گويندگان و استادان بي نظير زبان پارسي است كه لفظ و معني را به درجه كمال رسانيده و دشوارترين معاني را از جهت تعبير در استوار ترين عبارات پرورانيده و مايه حيرت بزرگان معاصر خود و متاخران گرديده و سخن شناسان و دقيقه يابان را برابر قدرت طبع و پختگي فكر خود به خضوع وشگفتي واداشته است . او درآغاز شاعري از سبك عنصري و فرخي و مسعود سعد سلمان پيروي مي‌كرد. شعر او به دليل احاطه‌‌اي كه بر علوم رايج روزگار داشت، مانند شعر ساده و روان فرخي نبود، و از تأثير رياضيات و علوم رسمي آن زمان بر كنار نمانده است. اما در اثر تغيير حال شيوه‌ي او دگرگون شد. و برخلاف رسم معمول، قصايد در زهد و عرفان و شعر در تقوا و ايمان سرود و موجد سبكي جديد شد كه پس از وي پيروان زيادي يافت و سنايي با در انداختن اين طرح نو، شعر را از دربار جدا كرده و در خدمت اعتقاد قرار داد. كاري بزرگ آغاز نمود كه دستاوردهاي درخشان به عالم ادبيات تقديم كرده است. در اين مقاله بر آن شده ايم اين كار بزرگ شاعر گرانقدر را در سطوري هر چند اندك مورد بررسي قرار داده و با تطبق آن ابيات ،با آيات قرآن كريم دستاوردهاي شاعر گرانقدر را معرفي نماييم.