بررسي تاثيرات متقابل برند مشاركتي و برند¬هاي مادر: چارچوبي براي انتخاب استراتژي¬هاي برند مشاركتي

يكي از مشكلاتي كه بازاريابان در عرضه محصولات جديد با آن مواجه هستند، شلوغ بودن بازارها و حضور تعداد زيادي برند در بازار مي¬باشد. بنابراين، خلق يك موضع خاص و منحصر به فرد براي محصولات جديد بسيار دشوار مي¬باشد و حتي نوآوري¬هايي كه جهت متمايز نمودن محصولات جديد مورد استفاده قرار مي¬گيرد، به سرعت، توسط رقبا تقليد شده و هيچ حاشيه استراتژيكي براي شركت باقي نمي¬گذارد. در نتيجه اين تحولات، ريسك معرفي برند جديد بسيار بالاست و نرخ شكست برندهاي جديد در حدود 80 تا 90 درصد مي¬باشد. استراتژي برند مشاركتي يكي از استراتژي¬هاي برندينگي است كه جهت افزايش ميزان موفقيت عرضه محصولات جديد، توسط شركت¬هاي متعددي اتخاذ شده است. برند مشاركتي از طريق تركيب مزاياي دو برند اصلي، ايجاد تمايز در عرضه محصولات جديد را تسهيل مي¬¬كند. نتايج تحقيقات نشان مي¬دهد كه مكمل بودن برندهاي مادر، كليدي¬ترين جاذبه در برند مشاركتي مي¬باشد، زيرا اين امكان را فراهم مي¬آورد كه برند مشاركتي ويژگي¬هاي (كيفيت¬ها) مطلوب هر يك از برندهاي مادر را برخوردار باشد. همچنين ادراك از محصولِ برند مشاركتي مي¬تواند اثر برگشتي بر برندهاي مادر داشته باشد. برندهاي مادر ناشناخته¬تر به احتمال بيشتري تحت تأثير ادراك از برند مشاركتي قرار مي¬گيرند. هدف اين مقاله بررسي و مقايسه يافته¬هاي مطالعات تجربي در حيطه برند مشاركتي مي¬باشد. بررسي تعاريف مختلف ارائه شده، تحليل اثرات مستقيم و برگشتي و سنخ¬شناسي برندهاي مشاركتي موجود بعنوان يافته¬ها و نتايج تحقيق ارايه شده است.