نظريه دين حداكثري و گفتمان اقتصاد مقاومتي؛ نگاهي به مباني دين­شناختي اقتصاد مقاومتي از منظر امام علي (ع)

اختياري

اقتصاد مقاومتي شكلي از اقتصاد ديني است كه در چند سال اخير مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. تأسيس و پي ريزي اقتصاد مقاومتي و تدوين الگوي پيشرفت اقتصادي بر مباني دين شناختي متعددي استوار است كه قلمروشناسي دين يكي از مهم ترين آنهاست. در پاسخ به سوال از گستره و قلمرو دين، به ‌طور كلّي دو ديدگاه عمده به وجود آمده است: 1. ديدگاه حدّاقلي كه زبان دين را محدود به قلمرو خاصّي كرده و از دخالت آن در بسياري از امور، از جمله امور اقتصادي مي‌پرهيزد؛ 2. ديدگاه حدّاكثري كه ديدگاهي جامع‌گرايانه در برابر گسترة دين اتّخاذ مي‌كند. نوشتار حاضر، نظرية دين حدّاكثري را از منظر امام علي(ع) تبيين نموده، بر مبناي آن، گفتمان اقتصاد ديني و الگوي اقتصاد مقاومتي را پي ريزي نموده و ديدگاه حدّاقلي را به چالش مي‌كشاند. در ابتداي مقاله، پس از بيان دو ديدگاه حداقلي و حداكثري درباره قلمرو دين، مباني نظريه حداكثري تبيين شده، پس از آن، جامعيت دين با توجه به جاودانگي، كمال و خاتميت اثبات شده است.