مطالعه اتنوبوتاني گياهان منطقه تنگ سرخ واقع در شهرستان ياسوج استان كهگيلويه وبويراحمد

اتنوبوتاني يا گياه قوم شناسي افراد يك قوم، يك فرهنگ و يا شاخه اي از علم گياه شناسي است كه به مطالعه و بررسي چگونگي استفاده سودمند از گياهان موجود در آن منطقه ميپردازد. هدف از اين مطالعه شناسايي گياهاني ميباشد كه به صورت دارويي، خوراكي، علوفه اي و يا ابزاري به طور گسترده به وسيله ساكنان محلي، مورد استفاده قرار ميگيرند. مطالعات گياه قوم شناسي، به صورت بين رشته اي صورت ميگيرد و مي تواند حوزه هاي پژوهشي مختلفي نظير گياه شناسي، بيوشيمي، داروسازي، سم شناسي، پزشكي، تغذيه، كشاورزي، اديان، جامعه شناسي، انسان شناسي، زبان شناسي، تاريخ و نيز باستان شناسي را شامل شود، لذا رويكردها و كاربردهاي متعددي براي گياه قوم شناسي وجود دارد. منطقه مورد بررسي واقع در 30كيلومتري شرق ياسوج در استان كهگيلويه و بويراحمد داراي مساحتي حدود 12000هكتار سرزميني كوهستاني و هموار با حداقل و حداكثر ارتفاع 1800و2800 متراز سطح دريا در موقعيت جغرافيايي بين طول 45/51 و عرض 35/31 قرار گرفته است. نتايج حاصل ازاين پژوهش نشان داد كه در مجموع افراد منطقه تنگ سرخ از 90گونه متعلق به 80جنس و 30خانواده استفاده هاي گوناگون مي كنند. اكثريت استفاده ها از برگ گياهان با 30 مورد( 33/3%) مي باشد، از ميوه 17مورد( 18/8%)، از گل 15 مورد(16/6%)، از ساقه 15مورد(16/6%)، از سرشاخه گلدار13 مورد(14/4%) مشاهده شد. گياهاني كه داراي بيشترين كاربرد در منطقه مي باشند شامل جنس هاي: گون(Astragalus)،وبادام(Amygdalus) است كه بيشتر به تيره هاي نعناع(Labiatea)،كاسني(Compositae)،چتريان(Umbelliferae)،وباقليان(Papilionaceae) تعلق دارند.