مديريت يكپارچه مناطق ساحلي ، سازماني پويا در جهت توسعه پايدار سواحل مكران

ایران با داشتن بیش از ۷۰۰ كیلومتر نوار ساحلی در شمال دریای عمان، به نام سواحل مكران به دلیل داشتن جامعیت در معیارهای منابع زیستی، ژئومورفولوژیكی و موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد، مزیتهای ژئوپلیتیكی، ژئواكونومیكی، امنیتی، نظامی، دسترسی و ارتباطات منطقه ای و بین المللی، دارای وزن ژئوپلیتیكی بالا می باشد. البته عواملی چون افزایش جمعیت و به همراه آن افزایش بهره برداری ها كه خود ناشی از سوء مدیریت است، سبب بروز پیامدهای زیست محیطی از جمله، انواع آلودگی، كاهش تنوع زیستی، كاهش منابع زنده، تخریب زمینهای ساحلی و ... شده است كه در كوتاه و بلندمدت شرایط زیست ساكنان بومی و محلی را با خطر جدی مواجه می كند و خود می تواند زمینه ساز بروز تنش و به خطر انداختن امنیت ملی كشور شود. مدیریت یكپارچه مناطق ساحلی (ICZM)، فرایندی است كه می تواند در صورت اجراشدن كلیه اهداف ان، ضمن حفظ ویژگی های اكولوژیك مناطق ساحلی، وزن ژئوپلیتیكی ایران را در سواحل مكران افزایش دهد. این مقاله با روش تحلیلی-توصیفی و با استفاده از منابع كتابخانه ای در پی تبیین و ارائه مدلی برای مدیریت فضایی مناطق سواحل مكران است. مدل ارائه شده، نوعی سامانه پشتیبانی تصمیم گیری است، كه از سه مرحله پایگاه داده ای، تصمیم گیری و منفعت تشكیل شده است. در مرحله پایگاه داده ای، داده های كلیه متغیر های اجتماعی، اقتصادی، محیطی، سیاسی، امنیتی، ژئوپلیتیكی و ژئواستراتژیكی و بر همكنش آنها را دریافت می كند، تا در مرحله تصمیم گیری در مورد موضوع مشخص و چالش مربوطه در جهت رفع آن راه حل مناسب ارائه شود، و در نهایت در مرحله منفعت، در صورت تایید راه حل، كلیه ذی ربطان و ذی نفعان، منفعت خود را كسب كنند.