شبيه سازي اندركنش آب هاي زيرزميني در جهت مدلسازي تلفيقي منابع آب با استفاده از مدل شبيه ساز برنامه ريزي ژنتيكي

امروزه رشد روزافزون جمعيت، بالارفتن نياز همه بخش هاي مصرف كننده آب و افزايش حجم آلودگي ها در كنار لزوم تامين حداكثري نياز همه ي بخش هاي مصرف كننده ، ضرورت داشتن يك مدل مديريت بهينه بهره برداري تلفيقي از آب هاي سطحي و زيرزميني را بيش از پيش مشهود مي كند. در سال هاي اخير مدل هاي شبيه ساز-بهينه ساز بهم متصل در زمينه تدوين مدل هاي بهره برداري تلفيقي به عنوان يكي از راهكارهاي بسيار موفق شناخته شده اند. اما اين مدل ها بمنظور تعيين حل بهينه عمومي ناچار به فراخواني هاي مكرر مدل شبيه ساز در درون مدل بهينه ساز مي باشند، همين امر باعث افزايش بار محاسباتي و درنتيجه عدم كارايي مدل هاي شبيه ساز فيزيكي در اتصال به مدل هاي بهينه ساز مي گردد، به همين منظور اخيرا از مدل هاي شبيه ساز داده محور بجاي مدل هاي شبيه ساز فيزيكي براي شبيه سازي اندركنش آب هاي سطحي و زيرزميني و تعيين تراز ايستابي آب زيرزميني تحت سناريوهاي مختلف بهره برداري استفاده مي شود. در اين پژوهش تلاش شده تا بهترين ساختار روش تكاملي برنامه ريزي ژنتيكي براي شبيه سازي و تعيين عمق آب زيرزميني در زيرحوضه نجف آباد تعيين و مورد استفاده قرار گيرد. نتايج بدست آمده براي هر دو منطقه چپ و راست نكوآباد بيانگر توانايي اين روش در شبيه سازي عمق قرارگيري آب زيرزميني در آبخوان مي باشند.