برآورد ميزان آب قابل استفاده از استحصال آب باران جهت استفاده در كشاورزي (مطالعه موردي شهرستان گرمسار)

موضوع كم آبي در اكثر مناطق خشك و نيمه‌خشك معضل بزرگي به شمار ميرود كه بسياري از فعاليتهاي عمراني را با مشكل مواجه مي‌نمايد. استفاده بهينه از منابع آبي موجود و تلاش جهت دستيابي به منابع آبي جديد دو راه حل عمده براي رفع نسبي اين مشكل به شمار مي روند. برنامه‌ريزي جهت جمع‌آوري آب باران از سطوح آماده شهري(پشت بامها،سطح عايق كارخانجات و انبارها باند فرودگاهها، سطح معابر،خيابانها، جاهها و...) مي‌تواند در بسياري مناطق كشور منبع آب پايدار و مناسب را فراهم نمايد. استحصال آب باران يكي از شاخص‌ترين تكنيك‌هاي مديريت بهره برداري از آب باران براي مقابله با كم آبي مي‌باشد كه در مناطق مواجه با كمبود آب بسرعت در حال توسعه مي باشد. مبناي اين روش اختصاص سطحي از زمين براي جمع آوري نزولات و سپس ذخيره سازي آن براي استفاده در زمان مورد نياز مي باشد. با توجه به تنوع روشهاي استحصال آب باران، بايد در انتخاب روش مناسب به ويژگي‌هايي از قبيل مقدار بارندگي و نحوه توزيع آن، توپوگرافي زمين و ... توجه شود. هدف از تحقيق حاضر بررسي حجم آب قابل استفاده از آب باران در شهرستان گرمسار است. براساس نتايج بدست آمده ميزان بارندگي منطقه طي دورۀ آماري25 ساله برابر 121 ميليمتر است كه بر اين اساس حجم كل آب توليدي برابر 627 ميليون مترمكعب مي‌باشد كه اگر 72 درصد آن را تبخير و تعرق به حساب آوريم حجم آب قابل استفاده 5/175 ميليون مترمكعب مي باشد كه با توجه به وسعت شهرستان جهت امور كشاورزي، شرب، صنعتي و غيره قابل استفاده است.