تعيين پارامترهاي بهينه ورودي در پيش‌بيني تبخير با استفاده از آزمون گاما (منطقه مورد مطالعه:دشت بيرجند)

تبخيرپديده اي است كه از هر گونه سطح مرطوب مانند سطوح آزاد آب يا سطح مرطوب خاك صورت گرفته و طي آن آب مايع به بخار(كه حالتي بين گاز و مايع مي باشد)تبديل شده و مجددا به جو زمين باز مي گردد. از عوامل موثر بر تبخيرمي توان دماي هوا، سرعت باد ، تابش خورشيد و رطوبت هوا را نام برد كه همگي بر ميزان تبخير موثرند. تبخير نيازمند انرژي است كه تابش مستقيم خورشيدي و به مقدار كمتر گرماي محيط اين انرژي را تامين مي¬كند. در اين تحقيق با استفاده از پارامترهاي هواشناسي دشت بيرجند در استان خراسان جنوبي در دوره 16 ساله ، به ارزيابي عملكرد آزمون گاما جهت تعيين پارامترهاي بهينه اثرگذاردر برآورد تبخير پرداخته شده است. نتايج حاضل از اين تحقيق نشان مي¬دهد كه از ميان 90 تركيب اثرگذار جهت مدل¬سازي تخمين تبخير ,7 تركيب برتر با حداقل مقدار آماره گاما نسبت به تركيب¬هاي ديگر به¬دست آمد.بهترين تركيب كه داراي كمترين مقدار آماره گاما مي¬باشد شامل پارامترهاي دماي مينيمم، دماي ميانگين، سرعت باد و تعداد ساعات آفتابي مي¬باشد. ميزان آماره گاما براي اين تركيب 0.032712 مي¬باشد.