بررسي كيفيت آب زيرزميني دشت كنگاور كرمانشاه

آب به¬عنوان يك منبع قابل تجديد همواره به¬عنوان يك ركن اصلي توسعه مطرح بوده است و حفاظت و اسـتفاده بهينـه از منـابع آب از اصول توسعه پايدار هر كشور مي باشد مصرف آب با كيفيت نامطلوب در كشاورزي علاوه بر كاهش محصول و ايجـاد مـشكل بـراي سيـستم هـاي آبياري، خصوصيات فيزيكي خاك را نيز از بين مي برد كه نتيجه آن باير شدن اراضي است. لذا شـناخت كيفيت آب¬هاي زيرزميني يـك امر ضروري است. هدف از اين مطالعه بررسي كيفيت آب زير¬زميني دشت كنگاور استان كرمانشاه جهت كاربري كشاورزي و شرب مي¬باشد. براي اين كار از ميانگين آمار كيفي 13 حلقه چاه و 7 چشمه، طي چهار دوره مرداد 1392، آبان 1392، ارديبهشت1393، و مرداد 1393، استفاده شد. طبق نتايج بدست آمده، نوع غالب رخساره هيدروشيميايي آب چاه¬هاي منطقه با استفاده از دياگرام پايپر، كلسيم بي¬كربناته(Ca-Hco3-) و كلسيم سولفاته(Ca-So4) و چشمه¬ها نيز كلسيم بي¬كربناته (Ca-Hco3-)تعيين شد. آب چشمه ها و چاه ها( بجز چاه هاي w2,w6وw12)، در مقايسه با استاندارد سازمان بهداشت جهاني از نظر استفاده شرب بدون محدوديت بوده و از نظر استفاده در كشاورزي نيز، آب چشمه ها هيچ محدوديتي نداشته و چاه ها نيز تنها از نظر خطر شوري داراي خطر كم تا متوسط بود.