واكاوي نقش تعليم و تربيت مبتني بر قرآن كريم در تمدن سازي اسلامي

تمدن‌سازي، مقوله‌اي پيچيده و متأثر از عوامل بسيار است. شكل‌گيري يك تمدن، فرآيندي است زمانمند، كه براي تحقق خود پشتوانه‌هاي مادي و معنوي بسياري مي‌طلبد.در اين ميان، آنچه بيش از همه اهميت مي‌يابد، توجه به روح تمدن و ابعاد معنوي آن است؛ جهان‌بيني و به دنبال آن فرهنگ يك جامعه، به عنوان بعد معنوي اثرگذار در شكل‌گيري يك تمدن، نقش فراواني در تحقق آن ايفا مي‌كنند. از ديگر سو، قرآن كريم مهم‌ترين منبع در شكل‌گيري جهان‌بيني و فرهنگ مبتني بر آن در جامعه اسلامي مي‌باشد. پيامبر اكرم, نيز با تكيه بر نشر معارف قرآني و تعليم و تربيت افراد بر اساس اين معارف، توانستند طي چند سال جهان‌بيني حاكم بر جامعه آن روز و به تبع آن فرهنگ جامعه جاهلي را تا حد قابل توجهي تغيير دهند و پايه‌هاي تمدن اسلامي را بنا نهند. از اين رو، امروزه نيز رسيدن به چنين غايتي، يعني احياي تمدن اسلامي، نيازمند بنيان نهادن جهان‌بيني اصولي و ايجاد فرهنگي متعالي مبتني بر آموزه‌هاي قرآن كريم از رهگذر تعليم و تربيت است و اين جز از طريق راهيابي انديشه و جهان‌بيني قرآني به فرآيند آموزش ميسر نمي‌شود. آنچه در اين مقاله آمده است مروري اجمالي بر سير پيش‌گفته و پردازش دقيق‌تر اين مسئله، يعني چگونگي تأثير جهان بيني قرآني بر تعليم و تربيت در فرآيند تمدن‌سازي از طريق مراجعه به آيات قرآن كريم و نظرات انديشمندان صاحب نظر در اين عرصه است