بررسي جايگاه توان انديشه ورزي و برابري ذاتي انسان ها هم سو با غايت فرجامين آفرينش در ساحت عدالت اجتماعي و تمدن زايي

خوانشي كه در مكاتب مختلف از انسان وجود دارد بر عرصه‌هاي گوناگون عدالت اجتماعي ازجمله مفهوم، اصول، مسائل و قواعد تأثير مستقيم دارند. محور اين نوشتار بررسي جايگاه توان انديشه ورزي و برابري ذاتي انسان ها هم سو با غايت فرجامين آفرينش از ابعاد انسان‌شناختي در عرصه‌ي عدالت اجتماعي و تمدن زايي است. رهاورد اين بررسي به روش توصيفي- تحليلي اين بوده است كه توان انديشه ورزي و برنامه ريزي و برابري ذاتي انسان‌ها در خلقت آغازين به عنوان مباني انسان شناختي در گستره‌ي عدالت اجتماعي و تمدن زايي اسباب جهت‌گيري‌اي خاص در اين حوزه ايجاد مي‌كند؛ حوزه‌هاي مختلف عدالت اجتماعي مربوط به عقل عملي است. ازاين‌رو مباحث ناظر به عدالت اجتماعي مي‌بايست با هدف آفرينش در عقل نظري سازواري داشته باشند و الزامات مربوط به آن در عقل عملي و ابزاري نيز مي‌بايست با غايات عقل نظري هم سو باشند. فعال كردن ظرفيت هاي علمي الاهيات به ويژه قابليت هاي دانش كلام در بحث عقلانيت عملي درصحنه¬ي زندگي انسان معاصر منجر به تمدن زايي و زمينه ساز تحقق عدالت اجتماعي اسلامي مي شود. از الزامات عقل عملي هم سو با غايت عقل نظري، برابري ذاتي انسان‌ها در آفرينش است. اين مبنا ما را ملزم مي‌كند كه در استحقاق‌هاي متساوي، تساوي را رعايت كنيم. حاصل اين مبنا در عرصه‌ي عدالت اجتماعي، اعطاي حقوق اوليه بدون تبعيض در شرايط برخورداري مساوي، به همگان است.