باز آفريني جايگاه علم و دانش در تمدن نوين اسلامي بر مبناي الگوي اسلامي و سيره نبوي و علوي

توصيه هاي فراوان در مورد علم و دانش و اهميت ان جايگاه ويژه اي در ايات قران و سيره عملي و نظري حضرت محمد(ص) و ائمه معصومين دارد ؛ همين رويكرد مثبت و سفارش هاي موكد به امر اموزش انقلابي را در ميان مسلمانان به وجود اورد كه تمدن بزرگ اسلامي بر مبناي ان شكل گرفت و باليد.تمدني كه در مقايسه با تمدن هاي هم عصرش جايگاهي بسيار رفيع داشت و هيچ كدام را ياراي مقابله با ان نبود و در اندك زماني همه به جيره خواران سفره علم و فناوري اش تبديل شدند. همين تمدن در مواجهه با عوامل متعدد دروني و بيروني دچار كندي و افول شد اما هيچ وقت به خاموشي نگراييد و طي مراحل متعدد خودش را بازسازي كرد. تا اينكه موج بيداري و انقلاب هاي ضد استعماري سرزمين هاي اسلامي را فرا گرفت . با پيروزي انقلاب اسلامي ايران اراده نوسازي و اعتلاي تمدن اسلامي بيش از پيش قوت گرفت. موج بيداري جوامع مسلمان و اراده انها براي اعتلاي دوباره اسلام وتمدن اسلامي موجب شد تا روند نوسازي تحت عنوان تمدن نوين اسلامي با تجربه اي از تمدن بزرگ اسلامي و احياي نكات مثبت ان و درس گرفتن از جنبه هاي منفي ان شكل بگيرد. يكي از مهمترين اركان تمدن اسلامي توجه ويژه ان به علم ودانش است كه تمدن نوين اسلامي بي نياز از ان نيست . مقاله پيش رو توجه به مقوله علم و دانش را در ايات قران، سيره نبوي و علوي مورد بازبيني قرار داده و در خلال ان به تبيين جايگاه علم ودانش در تمدن نوين اسلامي خواهد پرداخت.