نقش و كاركرد زيارتگاه ها در مهندسي فرهنگي

امامزادگان، آرامگاه‌هاي مقدس و امكان متبرك مذهبي از جمله پايگاه‌هايي هستند كه قدرت تأثيرگذاري و كاركردهاي آن در ابعاد مختلف زندگي انسان‌ها به خوبي مشهود است. بقاع متبركه جزيي از ريشه‌هاي مهم ديني و فرهنگي به حساب مي‌آيد و نقش بسيار مهمي در حفظ و تقويت ارزش‌هاي فرهنگي و مصونيت از هر گونه تهاجم و تعرض فرهنگي نيز دارد. با اين وجود، نقش و كاركردهاي زيارتگاه ها آن چنان كه بايد و شايد معرفي نشده است. اين اماكن يكي از مهم‌ترين حلقه‌هاي واسط بين مردم و طراحان مهندسي فرهنگي هستند. طراحان مهندسي فرهنگي، طراحي نقشه كلان فرهنگي را بر عهده دارند؛ اما براي عملياتي و اجرايي شدن اين طرح كلان فرهنگي در سطح جامعه به شدت به ابزارهاي واسط و رابط بين خود و مردم نيازمندند. بقاع متبركه يكي از اين ابزارها هستند. از طريق بقاع متبركه آنچه طراحي شده است به درون اجتماع راه مي‌يابد و با آموزش، توزيع ارزش‌هاي فرهنگي، از يك سو و پالايش فرهنگ جامعه، از سوي ديگر، امكان اجراي طرح‌هاي كلان مهندسي فرهنگي را در جامعه فراهم مي سازند. بنابراين اگر چه خود طراح روند مهندسي فرهنگي نيستند، آن چنان سهم بزرگ و در عملي شدن اين جريان دارند كه اساساً تحقق اهداف مهندسي فرهنگي بدون آنها ناممكن است. هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي و تحليل نقش امامزادگان و زيارتگاه‌هاي مذهبي در مهندسي فرهنگي است.