محافظت پروبيوتيك ها با استفاده ازميكرواينكپسولاسيون

امروزه وجود پروبيوتيك هادرمحصولات غذايي مختلف به خصوص محصولات لبني و نوشيدني هاي برپايه لبنيات به جهت خصوصيت هاي بهبود سلامت تغذيه اي وگوارشي افراد جامعه به عنوان يك ضرورت به چشم مي خورد. استفاده از روش هاي مختلفي جهت افزايش قابليت زنده ماني اين ميكروارگانيسم هاي مفيد از جمله استفاده از اينكپسولاسيون حائز اهميت مي باشد. هدف اصلي از اين فرايند، افزايش قابليت زنده ماني پروبيوتيك ها تحت شرايط نامناسب دمايي، شرايط اسيدي و نمك هاي صفراوي كه در طول لوله گوارش وجود دارند مي باشد؛ شايان ذكر است كه بالا بودن ميزان شمارش ميكروبي پروبيوتيك ها بعد ازرسيدن به روده، از جمله اولويت‌هاي افزايش قابليت زندماني اين ميكروارگانيسم هااست و براي بهبود حفظ پروبيوتيك ها در حين عبور از روده ميكروانكپسولاسيون به عنوان يك روش اميدواركننده مد نظر مي باشد. پليمرهاي مختلفي جهت اين امر مورد استفاده قرارمي گيرد، بنابراين اهميت گسترده‌اي در توسعه پايداري فيزيكي و مكانيكي پليمرهاي مورد استفاده در ميكرواينكپسولاسيون به وجود آمده است. علاوه بر اين پيشرفت هاي چشم گيري در استفاده از پروتئين هاي شيردر حفظ پروبيوتيك ها ديده شده است؛جهت افزايش مقاومت پروبيوتيك هانسبت به شرايط پيش روي آنهاتكنيك هاي زيادي مورد بررسي قرارگرفته كه هدف اين مقاله بررسي تاثيراينكپسولاسيون روي قابليت زنده ماني پروبيوتيك ها در شرايط شبيه سازي شده روده مي باشد.