تاثير حلال هاي آلي اتانول و متانول بر عملكرد آنزيم لاكتوپراكسيداز شير گاو

آنزيم لاكتوپراكسيداز با توجه به عملكرد دفاعي عليه گونه هاي مختلف ميكروارگانيسم ها از جمله باكتري هاي مضر يكي از پروتئين-هاي مهم شير محسوب مي شود. جهت فعاليت اين آنزيم حضور دو فاكتور ديگر به نام پراكسيدهيدروژن و يون تيوسيانات (SCN-) ضروري است. بررسي ها نشان داده است كه حلال هاي آلي با تاثير بر ساختار آنزيم ها بر عملكرد آنزيم ها تاثير گذارند. در چنين محيط هاي آلي افزايش پايداري آنزيم و تسهيل واكنش هايي كه درمحيط هاي آبي به سختي انجام پذير است امكان پذير مي گردد. هدف از اين تحقيق بررسي اثر غلظت هاي مختلف اتانول و متانول به عنوان دو حلال آلي پركاربرد در بيوتكنولوژي مواد غذايي و دارويي بر فعاليت آنزيم لاكتوپراكسيداز جدا شده از شير گاو مي باشد. براي تخليص جزئي آنزيم، ابتدا نمونه هاي شير بوسيله سانتريفيوژ چربي زدايي گرديد، سپس جهت رسوب كازئين شير، pH شير از 6 به 7/4 (نقطه ايزو الكتريك كازئين) كاهش داده شد. پس از سانتريفيوژ محلول رويي به عنوان منبع آنزيمي مورد استفاده قرار گرفت. فعاليت آنزيم با استفاده از سوبستراهاي ABTS و پراكسيدهيدروژن در طول موج 412 نانومتر اندازه گيري گرديد. جهت بررسي اثر اتانول و متانول بر فعاليت آنزيم، ابتدا غلظت هاي مختلف از حلال ها در محيط واكنش آنزيمي اضافه و سپس فعاليت آنزيم در حضور هر يك از حلال ها بررسي گرديد. نتايج نشان دادند كه اتانول اگرچه داراي كربن بيشتر نسبت به متانول است ولي در غلظت هاي پايين (2-1 %) باعث فعال سازي آنزيم و افزايش عملكرد آن مي گردد اما در غلظت هاي بالاتر باعث كاهش فعاليت آنزيم شده بطوريكه در غلظت 10 % اتانول، فعاليت آنزيم به 48 % كاهش مي يابد اين در حالي است كه در حضور متانول هيچ اثر تحريكي در فعاليت آنزيم مشاهده نشد و فقط اثر مهاري مشاهده گرديد.