مروري بر ميزان شيوع و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي در برخي محصولات سنتي لبني مصرفي شمال غرب ايران

محصولات لبني با عمل آوري در شرايط بهداشتي نامناسب و بصورت سنتي به عنوان محيط كشتي مناسب براي بيشتر ميكروارگانيسم ها، ممكن است حامل باكتري هاي مختلفي بوده كه براي انسان بيماري زا باشند. از طرفي باقي مانده آنتي بيوتيكي موجود در شير حيوان و مقاومت ايجاد شده نسبت به آن در باكتري، مقابله و درمان بيماري هاي ايجاد شده را سخت كرده است. در سال 1390 شيوع استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين در پنير و كره محلي در شهرستان تبريز بترتيب 9درصد و 33/1درصد گزارش شد و تمام ايزوله ها بطور همزمان به بيش از سه آنتي بيوتيك مقاوم بودند. در سال 1391 ميزان آلودگي بستني هاي سنتي عرضه شده در شهرستان خوي به سويه هاي اشريشيا كولاي 33/31درصد بود كه بيشترين ميزان حساسيت نسبت به سيپروفلوكساسين و سفترياكسون و بيشترين ميزان مقاومت نسبت به آموكسي سيلين و اريترومايسين گزارش شد. در سال 1392 ميزان شيوع ليستريا مونوسيتوژنز در پنيرهاي كوزه اي مصرفي شهرستان اروميه 3درصد گزارش شد. تمامي جدايه ها نيز نسبت به آنتي بيوتيك هاي تتراسيكلين، پني سيلين و اريترومايسين حساس بودند. در سال 1394 نيز آلودگي 25/6درصد پنيرهاي سنتي گوسفندي به استافيلوكوكوس اورئوس در شهرستان مرند بيش از 105 باكتري در هر گرم اعلام شد. با توجه به ميزان شيوع و الگوهاي مقاومت آنتي بيوتيكي گزارش شده در حد قابل توجهي مي باشد مي توان توصيه كرد كه تا حد امكان از مصرف لبنيات غير پاستوريزه خودداري شود و نظارت بهداشتي بيشتري بر واحد هاي سنتي توليدي و عرضه محصولات لبني انجام شود.