توسعه پايدار شهري با بهره گيري از فناوري هاي نوين

رشد بي رويه جمعيت و توسعه لجام گسيخته شهرها، پس از انقلاب صنعتي، كه در نتيجه، منجر به افزايش آلودگي محيط زيست، كمبود منابع، مشكلات حمل و نقل، ترافيك شهري و ... شد، انديشمندان طراحي، مديريت، و برنامه ريزي شهري را برآن داشت كه به دنبال راه حلي براي برون رفت از اين معضل باشند. در اين ميان توسعه پايدار به عنوان رويكردي همه جانبه پاسخگوي نيازها و خواسته هاي متخصصين امر به نظر رسيد، چرا كه داراي ابعادي اقتصادي، زيست محيطي، و اجتماعي – فرهنگي، و اهدافي همچون ارتقاي كيفيت زندگي، حفظ منابع، كنترل آلودگي هاي زيست محيطي و... بود. براي دستيابي به اهداف توسعه پايدار و با تكيه به ابعاد آن، استفاده از روش هاي قديمي ديگر پاسخگو نبود. از سويي ديگر پيشرفت روز افزون فناوري سبب ايجاد تغييراتي در زندگي جوامع شهري شده بود كه به دنبال هماهنگي با اين تغييرات، استفاده از فناوري هاي نوين همسو با توسعه پايدار، در تمامي علوم و زمينه ها پيشنهاد شد. در اين ميان علوم شهر سازي، طراحي شهري و معماري نيز از اين قائده مستثني نمي باشند. در اين مقاله به معرفي فناوري هاي نوين كاربردي همچون تكنولوژي نانو، فناوري ليزر، انرژي و تجهيزات الكترومكانيكال، تاسيسات الكتريكي و الكترونيكي در حوزه توسعه شهري و معماري پرداخته شده است. همچنين نقش اين فناوري ها در بهبود حمل و نقل شهري، مديريت، دفع و بازيافت ضايعات جامد شهر و استفاده از مصالح نوين ساخت و ساز و ساختمان مورد بررسي قرار گرفته است. در نهايت به بيان توصيه هايي در زمينه استفاده از فناوري هاي نوين در طراحي و توسعه پايدار شهري پرداخته است.