مبارزه بيولوژيكي با علف هاي هرز با استفاده از خاصيت آللوپاتيك گلبرگ زعفران

ميزان توليد گلبرگ‌هاي زعفران در ايران سالانه بيش از 20 هزار تن است كه به‌عنوان ضايعات و مشكل زيست‌محيطي مطرح است. درحالي‌كه كاربرد آن در صنايع كشاورزي و غذايي اهميت بسياري دارد. اين پژوهش باهدف امكان استفاده از گلبرگ‌هاي زعفران در مبارزه بيولوژيكي با رشد علف‌هاي هرز مزارع در سال 1394 در پژوهشكده ملي زعفران دانشگاه تربت‌حيدريه انجام شد. آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار بود كه تيمارها شامل غلظت‌هاي متفاوت عصاره آبي گلبرگ گياه دارويي زعفران در پنج سطح (شامل آب مقطر يا شاهد، 25، 50، 75 و 100 درصد) بر فرآيند جوانه‌زني بذور علف‌هاي هرز در سه سطح (شامل بارهنگ، خرفه و سلمه تره) در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه بيشترين درصد جوانه‌زني هرگونه در تيمار شاهد بود. عصاره زعفران توانست طول ساقه چه و ريشه‌چه را در گياهان بارهنگ و خرفه را به‌طور معني‌داري كاهش دهد. ميانگين طول ريشه‌چه و ساقه چه گونه‌هاي مورد ارزيابي در غلظت‌هاي 75 و 100 درصد عصاره آبي گياه دارويي زعفران از ديگر غلظت‌ها كمتر بود كه نشان‌دهنده اثر مواد آللوپاتيك در غلظت‌هاي بالاي عصاره آبي است. نسبت طول ريشه‌چه و ساقه چه كاهش يافت كه بيانگر حساسيت ريشه‌چه به مواد بازدارنده است. از ديدگاه زراعي به نظر مي‌رسد كه مديريت علف‌هاي هرز از طريق فعاليت آللوپاتيك گياهان مي‌تواند به‌عنوان يك روش جايگزين و يا مكمل ساير روش‌هاي مديريتي به‌سرعت گسترش يابد؛ بنابراين استفاده از عصاره گلبرگ زعفران مي‌تواند جهت توليد علف‌كش‌هاي طبيعي مورداستفاده و بررسي بيشتر قرار گيرد.