بررسي جوانه زني و خصوصيات رشدي گياهچه بادرنجبويه (Melissa officinalis L.) تحت اثر پيش تيمار بذر با سالسيليك اسيد در شرايط تنش شوري و خشكي

اين مطالعه به منظور بررسي اثر پيش تيمار بذر توسط سالسيليك اسيد در شرايط تنش خشكي و شوري بر جوانه زني و خصوصيات رشدي گياهچه بادرنجبويه در سال 1393 در دانشگاه علوم كشاورزي ومنابع طبيعي گرگان انجام شد. اين مطالعه به صورت دو آزمايش مجزا با پيش تيمار مشترك ساليسيليك اسيد و تيمارهاي جداگانه تنش خشكي و شوري انجام شد. هر دو آزمايش بصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار انجام گرفت. تيمارهاي آزمايش اول شامل اسيدسالسيليك در 3 سطح (0، 0/1 و 0/5 ميلي مولار) و خشكي در 4 سطح (0، 0/1-، 0/3- و 0/5- مگاپاسكال) بود. تيمارهاي آزمايش دوم نيز شامل اسيد ساليسيليك در 3 سطح (0، 0/1 و 0/5 ميلي مولار) و شوري در 4 سطح (0، 0/2-، 0/4- و 0/8- مگاپاسكال) بود. در بين سطوح سالسيليك اسيد، پيش تيمار با غلظت 0/1 ميلي مولار بيشترين درصد و سرعت جوانه زني، طول ريشه چه، طول ساقه چه و بنيه ي بذر را دارا بود. در تيمار عدم خشكي پيش تيمار با سالسيليك اسيد منجر به افزايش معني‏دار صفات مورد بررسي در مقايسه با عدم پيش تيمار نشد، و در تيمار تنش خشكي پيش تيمار باعث افزايش معني دار تمامي صفات مورد بررسي شد. همچنين بين سطوح ساليسيليك اسيد، پيش تيمار با غلظت 0/5 ميلي‏مولار بيشترين درصد و سرعت جوانه زني را ايجاد نمود. سطح ساليسيليك اسيد با غلظت 0/1 ميلي‏مولار بيشترين طول ريشه¬چه و ساقه¬چه را دارا بود.