بررسي اثرات تنش اسمزي بر شاخص هاي جوانه زني بذور دو گياه دارويي سياهدانه(Nigella sativa) و هميشه بهار

ارزيابي تحمل به شوري و كم آبي گياهان دارويي، به منظور كشت در مناطق خشك و شور، از اهميت ويژه اي برخوردار است. تنش هاي محيطي، به ويژه خشكي و شوري بيش از عوامل ديگر موجب كاهش توليدات زراعي در سطح جهان مي گردند. انتخاب گياهان مقاوم به خشكي در مراحل جوانه زني، روشي كم هزينه و مطمئن جهت صرفه جويي در زمان محسوب مي شود. به همين منظور آزمايشي جهت بررسي اثر تنش اسمزي، بر شاخص هاي جوانه زني بذور سياهدانه و هميشه بهار، در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در آزمايشگاه دانشگاه تربت حيدريه در سال 1394 انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل، سطوح پتانسيل هاي اسمزي صفر (شاهد)، 3- ، 5- ، 7- و 9- بار، كه با استفاده از پلي اتيلن گليكول 6000 تهيه گرديده بود، اعمال گرديد. نتايج نشان داد كه درصد و سرعت جوانه زني، طول ريشه چه و ساقه¬چه و وزن خشك ريشه چه و ساقه چه گياهان مورد مطالعه، با كاهش پتانسيل اسمزي كاهش يافت. تا پتانسيل اسمزي 5- بار، سياهدانه مقاومت بهتري نسبت به هميشه بهار از خود نشان داد؛ اما از سطح 5- بار به بالا، با توجه به كاهش شديد مؤلفه هاي رشد و جوانه زني در سياهدانه، گياه هميشه بهار مقاومت بهتري نشان داد. در شرايط بسيار خشك، گياه هميشه بهار داراي درصد و سرعت جوانه زني پايين تري نسبت به سياهدانه مي باشد؛ اما به دليل داشتن ريشه چه و ساقه چه هاي طويل تر با وزن خشك بالاتر نسبت به سياهدانه، بقاء و رشد آن در شرايط بسيار خشك بيشتر است.