بررسي و تحليل نيروهاي وارد بر لوله‌هاي زير دريا و روش‌هاي حفاظت از آن‌ها در سواحل استان بوشهر

كشور ما داراي مرزهاي طولاني در مجاورت با خليج فارس و درياي عمان مي‌باشد. ايران تنها كشوري است كه بيشترين و پهناورترين ساحل دريايي را با خليج فارس و در منطقه شمالي آن دارد. از آنجايي كه منطقه خليج فارس يك منطقه نفت خيز مي‌باشد. بنابراين طبيعي است كه كشورهاي حوزه خليج فارس از نظر اقتصادي وابستگي زيادي به استخراج و تهيه نفت داشته باشند. استخراج نفت علاوه بر بيرون آوردن نفت از درون زمين شامل نگهداري و انتقال آن نيز مي‎گردد كه با توجه به حجم عظيم ذخاير نفتي موجود و ميزان توليد نفت، انتقال نفت مقوله‎‌اي است كه بخش مهمي را در اين ارتباط به خود اختصاص مي‌دهد. يكي از روش‌هاي موثر و رايج انتقال سيال ( علي الخصوص در درياها ) استفاده از خطوط انتقال در بستر درياها مي‌باشد. علاوه بر نفت جهت انتقال سيالات ديگر از جمله آب يا گاز( LNG ,CNG ,PNG) نيز مي‌توان از لوله‌گذاري زير دريا استفاده نمود. اگر چه اجراي اين گونه خطوط نياز به صنعت پيشرفته و پرهزينه‌اي دارد ولي بعد از نصب، با نگهداري صحيحي كه هزينه چنداني نخواهد داشت مي‌توان انتقال سيال مورد نظر را براي هميشه و مستقل از شرايط ديگر امكان پذير نمود. از جمله مواردي كه در استفاده از اينگونه خطوط بسيار مهم مي‌باشد نگهداري صحيح از اين خطوط مي‌باشد كه با طراحي دقيق و مطمئن مي‌توان هزينه نگهداري را بسيار كاهش داد. در هنگام طراحي توجه به مسائل هيدروديناميكي از جمله نيروهاي وارده از طرف امواج و جريانات دريايي و اندركنش آنها بخصوص در منطقه شكست امواج (Surf Zone) كه اين نيروها در سواحل كم شيب استان بوشهر بيشتر تاثير گذارند، بسيار مهم بوده و باعث فرسايش ( Erosion ) يا رسوب گذاري ( Sedimentation ) مي‌شوند و مي‌تواند در بحث حفاظت از لوله نقش مهمي را ايفا كند.در اين تحقيق پس از گردآوري اطلاعات، داده‌هاي امواج، جريانات و توپوگرافي منطقه سواحل بوشهر، نيروهاي وارده بر لوله‌هاي كار گذاشته شده در زير دريا و روش‌هاي مرسوم جهت حفاظت از آن‌ها مورد بحث و بررسي قرار گرفته است.