استفاده از سازه‌هاي مشبك منظم در كاهش وزن شناورهاي پرنده

شناورهاي پرنده گروهي از شناورها بوده كه داراي دو فاز عملياتي مي‌باشند. به علت متفاوت بودن ماهيت اين دو فاز، نوع و ميزان بارهاي وارد بر آنها نيز متفاوت مي‌باشد. اين شناورها مي‌بايست در هوا وزن به نسبت كمي داشته در حالي كه در آب بايد استحكام بالايي داشته باشند. در اين تحقيق سعي شده تا از سازه‌هاي مشبك منظم كه معمولا در ماهواره‌بر‌ها استفاده ‌مي‌شود، در طراحي و ساخت اين شناورها نيز استفاده شده و با استفاده از تعميم روش بسط تك‌سلولي ، ماتريس سختي طيف وسيعي از اين سازه‌ها محاسبه گردد. ماتريس سختي تنها يك نوع ساده اين سازه‌ها بنام ايزوگريد مثلثي در مراجع موجود بوده، ولي در اين تحقيق، با حذف بعضي از پارامترهاي موجود در روابط نهايي بدست آمده و همچنين با تغيير زاويه چرخش تقويت‌كننده‌ها مي‌توان تعداد زيادي از اين‌گونه سازه‌ها را تحليل كرد. در اين روش، به طور فرضي پوسته‌اي با خواص خاص جايگزين سازه مشبك مي‌شود. اين خواص، با توجه به شكل، ابعاد و جنس سازه مشبك تعيين مي‌شود. در ادامه، اگر سازه مشبك مورد نظر، خواص ارتوتروپيك از خود نشان دهد، مي‌توان خواص معادل ارتوتروپيكي آن را نيز به‌دست آورد.