بهره گيري از معيارهاي نظريه نوشهرسازي در شهر قزوين مورد پژوهش: شهرك پونك

شهر قزوين، داراي پيشينه تاريخي بسيار است،وجود معابر كهن بسيار، گواه اين امراست.رشد سريع جمعيت،تغييرنيازهاي بشري و نياز به اسكان جمعيت در زمان كوتاه ، سبب ازدست رفتن هويت شهر شده است. از ديگر سوي بافت تاريخي بدليل ناكارآمدي در تامين نيازهاي معاصر ، روز به روز مهجورتر شده اند.بنابراين ميتوان چنين نتيجه گرفت، كه راهكارهاي سنتي، قابليت پاسخگويي به نيازهاي شهرهاي امروزين و رفع مسائل آنها را نداشته، جهت رفع چنين مشكلاتي نيازمند استفاده از شيوه هاي نوين شهرسازي هستند. شهرك پونك-مورد پژوهش- در شمالي ترين بخش شهرواقع شده و جزئي از جديدترين توسعه هاي افقي شهر محسوب ميشود. اين شهرك بدليل بي توجهي در طراحي و برنامه ريزي، داراي مسائل بسيار،از قبيل؛ بي هويتي ، نبود سرزندگي، مقياس غير انساني، عدم دسترسي به خدمات، بروز آلودگي ها و...ميباشد.بنظرميرسد با استفاده از معيارهاي مطرح در نظريه نوشهرسازي بتوان تاحدي بر مسائل موجود شهرها غلبه نمود. پژوهش حاضر بدنبال شناسايي معيارهاي نظريه و بررسي امكان يا عدم امكان استفاده از اين معيارها و در صورت نياز ، تعديل برخي از آنها براساس شرايط موجود زمينه مورد پژوهش،در جهت رفع مسائل موجود در آن، است. به همين منظور،پس از شناخت وضعيت موجود زمينه مورد پژوهش در قالب معيارهاي مطرح نظريه نوشهرسازي، با استفاده از روش تحليل SWOT به بررسي شرايط موجود بافت پرداخته و جهت دستيابي به طرح مجموعه اقدام به تهيه جداول هدف گذاري گرديد.درنهايت زمينه استفاده از معيارهاي مطروحه به منظور ارتقاء كيفي هرچه بيشتر فضا و سرزندگي آن،با توجه به شرايط زمينه اي بافت، فراهم گرديده است.در پايان، ميتوان نتيجه گرفت كه كليه معيارهاي مطرح در نظريه،قابل بكارگيري جهت ارتقاء وضعيت توسعه هاي جديد شهر و محدوده مورد پژوهش هستند.توجه به اين نكته ضروريست كه؛ تدوين اين اصول، براساس وضعيت بومي محلات ، موجب هماهنگي آنها با معيارهاي شكل دهنده به بافتهاي شهري ايران مي شود.