مزايا و چالش هاي نسل بعدي سيستم هاي يكپارچه قدرت شناوري

در اين مقاله نسل آينده سيستم هاي يكپارچه قدرت كه مبتني بر توسعه سيستم هاي قدرت كوچكتر، ماجولار، ساده و مقرون به صرفه براي همه شناورهاي نظامي (سطحي و زيرسطحي) مي باشد مورد بررسي قرار مي گيرد. رويكرد فني در طرح اين سيستم ها، بهره گيري از المان هاي معمول مانند سيستم هاي توزيع ناحيه اي قدرت، ماژول هاي تبديل قدرت و ماژول هاي كنترل قدرت به عنوان توانمندسازهاي اصلي در راستاي يك مسير توسعه تكاملي مي‌باشد. توجه به ايجاد و حفظ استانداردهاي مربوطه همگام با توسعه فنآوريها، مطابق يك نقشه راه معين ضروري است. با پيش بيني نياز به افزايش بيشتر قدرت براي بارهاي مصرفي شناورها در آينده، چالش اصلي سازمان صنايع دريايي، تامين و بهره گيري از مولدهاي توان با ولتاژ متوسطDC با قابليت توزيع ناحيه ايي درشناورهاي نظامي است. در دهه هاي آينده ، با توجه به نياز روزافزون به نيروي محركه پيشران بيشتر و توان الكتريكي بالاتر جهت مصارف سرويس شناورها و بطور خاص شناورهاي نظامي كه با سنسورهاي پيشرفته و تسليحات نوين مانند پرتابه هاي مغناطيسي و ليزر تجهيز شده اند، نياز به سيستم هاي قدرت يكپارچه افزايش خواهد يافت. همچنين در سيستم هاي نيروي محركه يكپارچه، ملاحظات بهبود سيگنيچر زيردريايي ها مدنظر قرار دارد. براي شناورهاي نظامي و پشتيباني صحنه نبرد، عوامل هزينه اي (هزينه سوخت و هزينه هاي چرخه عمر محصول) و كاهش آنها ، منجر به بهره گيري هرچه بيشتر از سيستم قدرت يكپارچه خواهد شد. مزايا و چالش هاي پيش روي اين سيستم ها موضوع اصلي اين مقاله مي‌باشد.