كاربرد مدلهاي دو مرحله‌اي تحليل پوششي داده ها در ارزيابي كارايي صندوقهاي سرمايه ‌گذاري مشترك-مطالعه موردي

در بررسي عملكرد و كارايي نسبي به ويژه در سطح سازماني ، مدلهاي تحليل پوششي داده هاي سنتي، تفاوتهاي گسترده و مهم فعاليتها را به صورت عوامل جداگانه تشخيص نمي دهند و بنابراين نمي توانند عواملي را كه ممكن است منبع اصلي ناكارايي باشند، شناسايي كنند. هدف از انجام تحقيق حاضر، ارزيابي عملكرد نسبي 18 خانواده صندوق سرمايه گذاري مشترك در ايران طي سالهاي 1392 و 1393، با اجراي يك مدل تحليل پوششي داده ها (DEA) دو مرحله اي است به طوري كه كارايي كلي هر واحد تصميم‌ گيرنده به دو جزء كارايي مديريت عملياتي و كارايي مديريت سبد سرمايه گذاري تجزيه مي شود. نتايج نشان مي دهد كه با تجزيه كارايي كلي به دو جزء، مي توان خانواده هايي را كه عملكرد بد و ناكافي و آنهايي را كه عملكرد خوبي داشتند، مشخص كرد. همچنين تصاوير مرزي براي خانواده هاي با عملكرد ضعيف برآورد شده تا مديران سبد سرمايه گذاري بتوانند صندوقها را نسبت به ديگر صندوقها، مديريت كنند. نتايج ارزيابي خانواده صندوقهاي سرمايه گذاري مشترك در ايران نشان مي دهد كه اين خانواده ها عملكرد ضعيفي در مديريت عملياتي دارند كه اين به معني مديريت ضعيف هزينه هاي صندوق است.