مدلي جديد براي رتبه بندي واحدهاي تصميم گيري شبكه اي

تحليل پوششي داده ها (DEA) ابزار قوي و شناخته شده در عرصه هاي مديريت و تصميم گيري، كاربردهاي فراواني در مسائل مختلف روزمره پيدا كرده است. در مدل هاي سنتي، واحدهاي مورد ارزيابي به عنوان يك جعبه سياه در نظر گرفته مي‌شوند. در ساختار شبكه اي يك فرآيند توليد، به چندين زيرفرآيند تقسيم مي شود كه در آن بعضي از محصولات، از يك طرف خروجي يك زيرفرآيند و از طرف ديگر ورودي زيرفرآيند ديگر هستند. در DEA هدف تعيين كارايي واحد تصميم گيري با مقايسه كردن واحدهاي تصميم گيري است. اما يكي از مشكلات به كارگيري روش DEA سنتي زماني پيش مي آيد كه براي تعدادي از واحدهاي تصميم گيري كارايي يكسان حاصل شود. بنابراين از لحاظ تئوري نمي توان تمايزي بين عملكرد آن ها قائل شد. در اين تحقيق سعي مي شود مشكل رتبه بندي واحدهاي تصميم گيري به صورت شبكه اي با به كارگيري مدل خدابخشي و آرياوش به جاي مدل CCR سنتي حل شود.