استراتژي رقابت در حضور خروجي هايي با مجموع ثابت

هدف اين مقاله ارزيابي عملكرد واحدهاي تصميم گيرنده‌اي است كه در فرآيند توليد آنها خروجي هايي با مجموع ثابت وجود دارد. يكي از ابزارهاي مناسب وكارآمد در اين زمينه، تحليل پوششي داده‌هاست كه به‌عنوان يك روش غيرپارامتري به منظور محاسبه كارايي واحدهاي تصميم گيرنده استفاده مي‌شود. از آنجا كه در صورت وجود شاخص‌هايي با مجموع ثابت، واحدهاي تصميم گيرنده جهت بهبود كارايي خود بايد با يكديگر به رقابتبپردازند و اين امر مستلزم يك تبادل داده بين واحدها‌ست، بنابراين مدل هاي پايه‌اي تحليل پوششي داده ها نمي‌تواند پاسخگوي مناسبي باشد، از اين رو روشي پويا با استفاده از تكنيك تحليل پوششي داده ها ارائه مي‌شود. در اين روش واحدها با توجه به توان رقابتي خود به همكاري(رقابت) مي پردازند و بر اين اساس مرز كارايي مشترك تشكيل مي‌شود.سرانجام پس از تبادل داده، مقدار نهايي كارايي داده ها اين واقعيت را نشان مي‌دهد كه واحدها در محيطي مطلوب‌تر قرار مي‌گيرند‌واز آنجا كه توان رقابتي واحدها در اين رويكرد مورد توجه قرار گرفته است؛ لذا كارايي واحدها پس از رقابت به مقدار واقعي نزديك تر بوده و مجموع كارايي كل سيستم افزايش مي يابد.