مدل قياسي اجزاء محدود در ارزيابي فعاليت مجدد گسل ها در اثر تغييرات فشار منفذي

فعاليت مجدد و گشودگي گسل هاي زمين شناسي در طول تزريق به مخازن زيرزميني مربوطه به طراحي فشارهاي تزريق براي ميادين هيدروكربن است. با افزايش فشار منفذي در مخزن، تنش نرمال موثر بر سطح گسل كاهش يافته و در نتيجه لغزش گسل سبب فعاليت آن مي­شود. در نهايت، به دليل افزايش فشارهاي منافذ، تنش نرمال موثر به صفر كاهش يافته و گسل باز مي شود. هر دو پديده نامطلوب هستند زيرا مايع هيدروكربني مي­تواند از مخزن به لايه هاي متخلخل ديگر مهاجرت كرده و يا در سطح نشت كتد. اين مقاله به بررسي يك رويكرد تحليلي ساده جهت تجزيه و تحليل دو بعدي فعاليت مجدد گسل در حين تزريق مخزن مي­پردازد. افزايش فشار منفذي كه باعث به فعاليت مجدد گسل مي­شود، از نظر تحليلي براي يك ضخامت و عمق داده شده از مخزن با توجه به معيار مور-كولمب برآورد مي­شود. تجزيه و تحليل پارامتريك انجام شده نشان دهنده تاثير پارامترهاي هندسي مانند زاويه شيب گسل، ارتفاع و عمق مخزن است. در نهايت، اين روش ساده شده به يك مورد مصنوعي اعمال شده و نتايج نهايي با شبيه سازي اجزاي محدود دو بعدي سنجيده مي­شوند