بررسي رژيم حقوقي تنگه هرمز و انسداد آن توسط ايران از منظر حقوق بين الملل

تنگه هرمز، معبر ارتباطي خليج پارس با درياهاي آزاد جهان به شمار مي رود. اين تنگه نقش مهمي در صادرات نفت و گاز كشورهاي حوزه خليج پارس دارد و به لحاظ استراتژيك يكي از تنگه هاي مهم دنيا شناخته شده و از ارزش خاص ارتباطي، اقتصادي، نظامي، وژئوپلتيكي براي كشورهاي منطقه و فرامنطقه برخوردار است. حراست و نگهداري از آن و نظارت بر چگونگي عبور و مرور در اين تنگه، برعهده دو كشور ساحلي آن يعني ايران و عمان مي باشد. نقش ايران در اين حوزه بسيار فراتر از عمان است چرا كه ايران تمام كرانه هاي شمالي خليج پارس و درياي عمان را در اختيار دارد و داراي جزاير بسيار استراتژيك در دهانه اين تنگه است. نگاه ايران علاوه بر نقش اقتصادي كه اين آبراهه در اقتصاد ايران و همه كشورهاي حوزه خليج پارس دارد، نگاهي سياسي است چرا كه تنگه استراتژيك هرمز يكي از عوامل افزايش قدرت ايران در منطقه و جهان است. ايران اين امكان را دارد كه در مواقع خاص هر گونه رفت و آمد از اين مسير را متوقف كرده و اقتصاد منطقه اي و جهاني را تحت تاثير خود قرار دهد. اما رفتار سياسي ايران در تاريخ معاصر نشان داده كه اين كشور هرگز مايل به انجام چنين عملي نبوده است،بااين وجود تهديدات ايران مبني برانسداد تنگه هرمز عملا ممكن است؟ بنظر ميرسد اين اقدام از منظر بين المللي پذيرفته نباشد چراكه به استناد اسناد بين المللي توقف كشتي هاي خاص بدليل امنيت موجود ممكن و انسداد تنگه هرمز غيرممكن ميباشد.