بررسي رابطه سبك هاي دلبستگي و سبك هاي هويت با رضايتمندي زناشويي در دانشجويان متأهل دانشگاه آزاد اصفهان

هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي رابطه سبك هاي دلبستگي و سبك هاي هويت با رضايتمندي زناشويي در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان است. بدين منظور 62 نفر از دانشجويان متأهل دانشگاه اصفهان اين دانشگاه به تفكيك جنسيت به روش نمونه‌گيري مبتني بر هدف انتخاب شدند و آزمونهاي رضايتمندي زناشويي انريچ و همچنين مقياس بازنگري شده دلبستگي بزرگسال كولنيزوريد (1990) RAAS بر روي آنها اجرا شد. پس از جمع‌آوري اطلاعات از روشهاي آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين، انحراف معيار و ...) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي توافقي ، مجذور كا (x2) و آزمون t براي مقايسه ميانگين‌هاي مستقل ) استفاده شد. نتايج بدست آمده نشان مي‌دهد كه : دانشجويان متأهل با سبكهاي دلبستگي ايمن ، از رضايتمندي زناشويي بالاتري برخوردارند و برعكس يعني دانشجوياني كه از سبك هاي دلبستگي نا ايمن اجتنابي و دوسوگرا برخورداربودند ، ميزان رضايتمندي زناشويي آنان نيز بطور معناداري كمتر از افراد ايمن بود. اين يافته با بسياري از نتايج پژوهش هاي پيشين مطابقت دارد بدين معنا كه در وهلة‌ نخست، كيفيت روابط بهتر به وسيله همسراني گزارش مي‌شود كه هر دو داراي دلبستگي ايمن‌اند در مرتبه بعد، توسط زوجهايي گزارش مي‌شود كه يكي از آنها داراي دلبستگي ايمن است. همچنين نتايج پژوهش نشان مي دهد كه بين سبكهاي دلبستگي دانشجويان متأهل مؤنث با مذكر تفاوت معني داري وجود ندارد اگرچه زنان از سطح ايمني بيشتري در روابط بين فردي و دلبستگي برخوردارند ولي تفاوتها معني دار نيست . از نتايج ديگر اين پژوهش ، نبودن تفاوت معني داري بين رضايمندي زناشويي در دانشجويان بر اساس جنسيت است . بررسي ‌هاي قبلي در مورد رضايتمندي زناشويي نيز عموماً نشان مي ‌دهد كه وضعيت جنس افراد، پيش‌بيني كننده رضايتمندي نمي ‌باشد .