انديشه خارجي گري و نقش آن در قيام هاي خوارج عصر عباسي

خوارج از جمله قديمي ترين فرق در متن جامعه اسلامي بودند كه ابتدا به عنوان يك حزب سياسي در مقابل پيروان علي عليه السلام و حاميان معاويه قد علم كردند و بعدها در زمره فرق كلامي و اعتقادي در مقابل فرقه مرجئه با قضاوت در مورد مرتكب كبيره، بروز و نمود پيدا كردند. اين فرقه را به دليل شورش بر عليه علي عليه السلام و خروج بر او خوارج ناميدند و به لحاظ ادعاي اينكه جان خود را به بهاي بهشت فروخته اند شراة و به دليل اينكه نتيجه حكميت را نپذيرفته و شعار لاحكم الا لله سردادند محكمه ناميده شدند. همچنين به واسطه خروج از دين، لقب مارقين گرفتند. خوارج به جمود و خشك مغزي و تنگ نظري مذهبي مشهورند كه به دليل جدا انگاشتن تعقل از تدين و صرف تمسك به ظاهر احكام و جمود فكري، فجايع وحشتناكي را در ميان امت اسلامي رقم زدند. اين فرقه، در عصر امويان و سپس در دوره اي از عصر عباسي در نقاط مختلفي از جمله جزيره، عمان، ايران شورشهايي را برپا كردند كه سركوب شد.