بررسي شيوع و مقايسه اختلالات رواني در دانش آموزان مقطع دبيرستان شهر شيراز

هدف از پژوهش حاضر تعيين ميزان شيوع اختلالات رواني در دانش¬آموزان مقطع متوسطه شهر شيراز بود. روش اين پژوهش توصيفي از نوع زمينه¬يابي است و از ميان 92960 نفر جامعه آماري مورد پژوهش 900 نفر نمونه به روش تصادفي خوشه¬اي چندمرحله¬اي انتخاب شدند كه از اين تعداد 810 نفر براي تحليل نهايي باقي ماندند. آزمودني¬ها ابتدا پرسشنامه SCL-90-R را پر كردند، پس از تصحيح پرسشنامه و تحليل داده¬ها دانش¬آموزاني كه از خط برش تعيين شده بالاتر بودند به وسيله فرم مصاحبه باليني براساس DSM-IV-TR مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده¬ها با استفاده از آزمون خي دو تجزيه وتحليل شد. نقطه برش برمبناي GSI : نمره1 و پايين¬تر از آن، سالم. 1/1 تا 2، داراي اختلال قابل توجه باليني و بالاتر از 2 ، داراي اختلال شديد باليني. يافته¬هاي پژوهش نشان داد كه به طور كلي9/37 درصد از دانش¬آموزان داراي اختلال قابل¬توجه باليني و 6/12 درصد از دانش¬آموزان داراي اختلال شديد باليني دارند، از اين ميان 6/42 درصد از دختران 7/32 درصد از پسران داراي اختلال قابل توجه بودند و 7/20 درصد دختران و7/3 درصد پسران داراي اختلال شديد باليني بودند. بحث و نتيجه¬گيري: بين ميزان شيوع اختلالات رواني در دانش¬آموزان دختر و پسر تفاوت معناداري وجود دارد. با عنايت يه شيوع 6/12 درصدي اختلالات شديد رواني و شيوع 9/37 درصدي اختلالات قابل¬توجه¬باليني در دانش¬آموزان دبيرستاني، لزوم توجه به ملاحظات روانشناختي براي حل مشكلات دانش آموزان، ضروري است.