بررسي و تحليل عوامل كودك آزاري در شهرستان دشتستان

مقدمه: كودك آزاري در ايران مبحثي نسبتا جديد و تازه است اما در كشورهاي اروپايي و آمريكايي قدمت بيشتري دارد. اين معضل اجتماعي، مورد توجه قانون گذاران، روان شناسان و جامعه شناسان و علما تعليم و تربيت بوده و هر يك از صاحب نظران علوم مختلف از زاويه اي آن را موردتوجه قرار داده اند. بدين لحاظ ضروري است تا اين معضل اجتماعي از ديدگاه حقوقي مورد توجه مجدد پژوهشگران و دست اندركاران قرار گيرد . روش ها : در اين تحقيق 360 موردي كه از سال 1389 تا1394 اقدام به كودك آزاري كرده اند به صورت پيمايشي مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسشنامه مربوطه تكميل گرديد و سرانجام توسط نرم افزار EXCEL وSPSS مورد تجزيه و تحليل آماري قرارگرفت. يافته هاي پژوهش : از 296 طلاق ، 163 مورد مذكر و 197 مورد مونث بودند. شايع ترين سن اقدام به كودك آزاري بين 2تا4 سال بود، وشايع ترين علت كودك آزاري اعتياد والدين،عدم تفاهم والدين، ازدواج مجدد آنها، بدبيني اختلالات رواني و در مراتب بعدي مشكلات اقتصادي و اختلافات خانوادگي قرار داشتند. نتيجه گيري: پس از جمع آوري اطلاعات و داده ها ملاحظه شد كه مهمترين عوامل كودك آزاري در شهرستان دشتستان مسائل اعتياد والدين ،عدم تفاهم والدين ،ازدواج مجدد آنها ،مشكلات اقتصادي و فقر ،اختلافات خانوادگي ، خشونت ، شرايط آب و هوايي و ضعف نهاد هاي درگير مي باشد.