بررسي كاركرد و تفاوت رفتارهاي غيركلامي در مقابل رفتارهاي كلامي

زبان گفتاري و نوشتاري همواره به عنوان اولين ابزار ارتباطاتي بشر مورد توجه زبانشناسان قرار گرفته است. اما زبان تنها ابزاري نيست كه براي برقراري ارتباط ميان انسان‌ها شرط لازم و كافي را داشته باشد. در مقابل رفتارهاي كلامي، پارامتر ديگري مطرح مي‌شود كه در برخي موقعيت‌هاي ارتباطاتي بيش از زبان گفتار و نوشتار نقش‌آفريني مي‌كند. اين پارامتر بر مبناي رفتارهاي غيركلامي شكل مي‌گيرد. رفتارهاي غيركلامي دربردارنده اشارات و حركات صورت و بدن هستند كه هر يك با توجه به فرهنگ فرستنده و گيرنده معاني خاصي را القا مي‌كنند. رفتارهاي غيركلامي كه زبان بدن نيز نام مي‌گيرند، جز مكمل زبان گفتاري به حساب مي‌آيند. از اواسط قرن بيستم، مطالعه رفتارهاي غيركلامي و نقش آن‌ها در ارتباطات مباحث جديدي را در علوم ارتباطاتي و اجتماعي رقم زده است. در اين مقاله در نظر است تا با تكيه بر تحقيقات صورت گرفته در سطح جهاني، پس از تعريف عملياتي متغيرها، رفتارهاي غيركلامي تعريف شود و تفاوت آن‌ها با رفتارهاي كلامي و كاركرد اين دسته رفتارها مورد بررسي قرار گيرد تا بدين ترتيب نقش آن‌ها در برقراري ارتباطات انساني در تمامي فرهنگ‌ها برجسته گردد. اين مقاله در قالب يك مقاله مروري به مطالعه مباحث پايه‌اي در تحقيقات رفتارهاي غيركلامي مي‌پردازد.