بررسي ديالكتيكي قدرت و ذهنيت انسان از منظر پُل مشيل فوكو با نگاهي بر نمايشنامه ماراساد اثر پيتر وايس

پل مشيل فوكو در سه حوزه پژوهش هاي خود كه اعتقاد دارد پيوند نزديك با مفهوم انسان دارد يعني حوزه زندگي، حوزه قدرت وحوزه زبان، همواره تلاش كرده اين سه حوزه را در مفهوم مدرنيته با شناخت فلسفه سياسي تعريف نمايد عقلانيتي كه بتواند ساختار اجتماعي قدرت را به بهترين وجه حفظ كند. در واقع نوعي تفكر درباره شرايط ايجاد نظام سياسي كه در آن افرادقادر باشند با خودخواهي هاو فرديتهاي مدرن خود زندگي كنند و لازمه آن بررسي تعادل اجتماعي است. پيتر وايس غالباً در اجراها و نمايشنامه هاي خود از نوعي دموكراسي سخن ميگفت كه در آن عقايد و افكار بتواند آزادانه و بدون ترس ووحشت با قدرت سياسي روبرو شوند. لذاآنچه در انديشه هاي مشيل فوكو در رابطه ديالكتيكي ميان علم روانشناسي ذهنيت انسان و قدرت مي خوانيم در نمايشنامه هاي نگاشته شده توسط پيتر وايس نظير ماراساد عينيت مي يابد. در مقاله ذيل تلاش شده تا نمايشنامه ماراساد و تفكر سياسي و اجتماعي آن در تقابل باقدرت و نگاه مدرن او به مقوله روانشناسي و قدرت و آنچه از آن به عنوان سوژه نام مي بريم در راستاي انديشه هاي ميشل فوكو موردبررسي قرارربگيرد تا در نهايت به يك مفهوم و نگاه كلي در حيطه قدرت، روانشناسي مدرنيته، معرفت انسان و در نهايت پايان انسان برسيم كه ژرفاي انديشه پيتر وايس و فوكو رادر دو مقوله فلسفه سياسي و ورود آن به ادبيات نمايشي موشكافي مي كند،بادرنظر داشتن اين مقوله كه هيچ مفهومي در چارچوبي مطلق قرار نخواهد گرفت.