اثر تمرين مقاومتي زيربيشينه و بيشينه يك جلسه اي بر شاخصهاي آسيب عضلاني، پاسخ آنتي اكسيداني و واكنش التهابي در مردان جوان

تمرينات مقاومتي-قدرتي، به عنوان بخشي از برنامه هاي آماده سازي به منظور افزايش يا جلوگيري از كاهش حجم عضلاني،حفظ قدرت،توان و استقامت عضلاني توسط افراد مختلف اجرا مي شود(ماچادو و همكاران،2010). تخريب بافتي ناشي ازآسيب عضلاني والتهاب منجر به ضعف عملكرد ورزشي مي شود كه با توجه به اهميت موضوع در حيطه ورزش و سلامتي، بررسي شدت مناسب تمرين مقاومتي در شروع ضروري به نظر مي رسد. اسيداوريك، يكي از آنتي اكسيدانهاي مهم است كه غلظت آن پس از تمرين و انقباض شديد عضلاني در خون به مقدار زيادي افزايش مي يابد (پارجا بالانكو وهمكاران،2016؛ گادروني وهمكاران،2015؛تراوهمكاران،2012؛آتشك وهمكاران،2012؛رجبي وهمكاران،2013). نتايج مطالعات گذشته در مورد اثر يك جلسه تمرين بر آنزيم كراتين كيناز، اسيداوريك و تعداد لكوسيتها از عدم تغيير(نظري و همكاران،2015؛پونتس مورالس و همكاران،2013؛ميرزايي وهمكاران،1392؛جعفري،2014) تا افزايش معني دار اين متغيرها پس از تمرين مي باشد (پارجا بالانكووديگران،2016؛گادروني وديگران،2015؛رجبي وهمكاران،2013؛آتشك وهمكاران،2012؛آدامو وهمكاران،2012؛هازار و همكاران،2011). با توجه با تناقضات و ابهامات موجود و اينكه اغلب مربيان ورزشي با استناد به اين مدارك به تنظيم برنامه هاي مقاومتي مي پردازند، اثر تمرين مقاومتي درونگرا-برونگرا با دو شدت زيربيشينه(6 0%1RM) و بيشينه(80%1RM) بر آسيب عضلاني، پاسخ آنتي اكسيداني و واكنش التهابي در مردان غيرورزشكار جوان بررسي مي شود تا شروع تمرين مقاومتي درونگرا-برونگرا را طوري تعيين كرد كه كمترين آسيب عضلاني، پاسخ آنتي اكسيداني و واكنش التهابي را به وجود آورد؟