تاثير 8 هفته برنامه تمرينات اصلاحي بر ناهنجاري¬ پشت گرد دانش¬آموزان تكواندوكار

هدف از اجراي پژوهش حاضر بررسي تاثير 8 هفته برنامه تمرينات اصلاحي بر ناهنجاري¬ اسكلتي پشت گرد، دانش‌آموزان تكواندوكار پسر است. اين پژوهش از نوع كاربردي، نيمه¬تجربي و به صورت پيش آزمون- پس آزمون، با دو گروه تجربي و گروه شاهد مي¬باشد. جامعه آماري اين پژوهش را 36 نفر از دانش‌آموزان تكواندو ‌كار شهرستان خوي تشكيل مي¬دهند كه در دو گروه 18 نفره 11 تا 16 سال قرار دارند. از دوربين ديجيتال براي ثبت ناهنجاري¬هاي اسكلتي و از نرم¬افزار حركات اصلاحي براي تجزيه و تحليل داده¬هاي اصلاحي استفاده شده است. در تحليل نتايج ناهنجاري¬هاي اسكلتي يك گروه از آزمون¬هاي غير پارامتريك مك نمار و ويلكاكسون، وبراي مقايسه نتايج دو گروه در هر مرحله ازآزمون غير پارامتريك كلموگروف–اسميرنوفZو من¬ويتنيU استفاده شد. همچنين به¬منظور مقايسه نتايج نيروسنجي از آزمون تي(T) مزدوج وآزمون پارامتريك T غير وابسته استفاده شد.يافته‌هاي اين بررسي درمقايسه فراواني و درصد فراواني، نتايج داده¬هاي پيش¬آزمون با پس¬آزمون گروه تجربي حاكي از آن است كه پس از گذراندن هشت هفته برنامه تمرينات اصلاحي، در ناهنجاري پشت گرد45% درصد كاهش مشاهده شد. اين درحالي است كه در بررسي نتايج گروه گواه نشان¬دهنده افزايش درصد فراواني ناهنجاري 5/78% درصد به 86% درصد است. پس احتمالا، برنامه تمريني عادي دانش‌آموزان تكواندوكار موجب پيشرفت و يا تشديد اين ناهنجاري در ورزشكاران شده‌است. با توجه به يافته¬هاي اين پژوهش، مي‌توان چنين نتيجه‌گيري كرد كه اجراي هشت هفته برنامه تمرينات اصلاحي مي¬تواند بر كاهش فراواني و درصد ناهنجاري¬اسكلتي بالاتنه دانش¬آموزان تكواندوكار موثر باشد.