ميزان شيوع كايفوز پشتي و لوردوز كمري و ارتباط آنها با برخي عوامل فيزيولوژيكي دربين دانشجويان

هدف از پژوهش حاضر، بررسي ميزان شيوع كايفوز پشتي و لوردوز كمري و ارتباط آنها با BMI و WHR در دانشجويان دختر ورودي سال 95 دانشگاه اروميه بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دختر جديدالورود دانشگاه اروميه مي باشد كه از بين آنها تعداد 201 نفر دانشجوي دختر به صورت تصادفي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. روش پژوهش توصيفي- همبستگي بود، ميزان كايفوز پشتي از سطح مهره T1 و T2 تا T11 و T12 و ميزان لوردوز كمري از سطح مهره‌ي T12و L1 تا S1 و S2 به وسيله كايفومتر و BMI از طريق فرمول وزن تقسيم بر مجذور قد وWHR از نسبت دور كمر بر دور باسن اندازه‌گيري شد. از آزمون ضريب همبستگي پيرسون براي بررسي رابطه بين متغيرها در سطح معني‌داري(05/0p ) استفاده شد. نتايج نشان داد كه ميزان شيوع كايفوز در بين دانشجويان 12.9 درصد، لوردوز 74.6درصد، BMI 4.43±22.41و WHR07/0±80/0مي باشد. بين كايفوز با BMI و WHR و همچنين بين لوردوز با WHR رابطه معني داري مشاهده نشد. ولي بين لودوز با BMI همبستگي مثبت (r:0.19 ) و در سطح(0.05(p رابطه معناداري وجود‌‌ دارد. مي توان گفت، اكثر دانشجويان داراي ناهنجاري اسكلتي(لوردوز) مي باشند كه احتمالا به عواملي چون وراثت، عادات نامناسب، امكانات و تجهيزات مورد استفاده غيراستاندارد و همچنين عدم‌شركت در فعاليت‌هاي ورزشي مربوط مي‌باشد. در نتيجه توجه جدي به فراهم كردن زمينه‌هاي لازم براي اصلاح ناهنجاري‌هاي فوق ضروري به نظر مي‌رسد.