ارتباط بين انعطاف پذيري عضلات ناحيه پشتي ستون مهره ها و همسترينگ با ناهنجاري‌هاي كايفوز پشتي و لوردوز كمري در دانشجويان

هدف پژوهش حاضر، بررسي ارتباط بين انعطاف‌پذيري عضلات همسترينگ و ناحيه‌ پشتي ستون مهره‌ها با ميزان كايفوز پشتي و لوردوزكمري در دانشجويان دختر ورودي سال 95 دانشگاه اروميه بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دختر جديدالورود دانشگاه اروميه مي باشد، كه از بين آنان تعداد 201 نفر دختر به صورت تصادفي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. انعطاف‌پذيري ناحيه پشتي و عضلات همسترينگ ازطريق آزمون نشستن و خم شدن به جلو، ميزان كايفوز پشتي از سطح مهره T1و T2 تاT11 وT12 و ميزان لوردوز كمري از سطح مهره‌يT12و L1 تا S1 و S2 و هردو از طريق كايفومتر اندازه‌گيري شد. از آزمون ضريب همبستگي پيرسون براي بررسي ارتباط بين متغيرها در سطح معني‌داري(05/0 P) استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين انعطاف‌پذيري عضلات ‌همسترينگ و ناحيه پشتي با ميزان‌كايفوز(r: -0.03) و بين انعطاف‌پذيري عضلات همسترينگ و ناحيه پشتي با ميزان لوردوز(r: -0.001)‌‌ رابطه معني‌داري وجود ندارد((P 0.05. براساس نتايج تحقيق ارتباطي بين انعطاف‌پذيري عضلات همسترينگ و ناحيه پشتي با كايفوز و بين انعطاف‌پذيري عضلات همسترينگ و ناحيه پشتي با ميزان لوردوز رابطه معني داري وجود ندارد و بدين جهت رابطه بين ناهنجاري كايفوز پشتي و لوردوز كمري احتمالا مربوط به ساير عوامل آمادگي جسماني مي‌باشد، بنابراين توصيه مي‌شود جهت بررسي علل وقوع ناهنجاري‌هاي فوق، ساير عوامل مرتبط با آمادگي‌جسماني نيز مورد سنجش قرار بگيرد.